Εβδομάδα από 13-10 μέχρι 19-10

Σχολικά

Την Τρίτη είχαμε μαθητικές εκλογές, ήμουν στην εφορευτική επιτροπή. Την Τετάρτη η Καρ.. μας έβαλε διαγώνισμα Ιστορία. Κανένα παιδί δεν έγραψε καλά. Την Πέμπτη γράψαμε διαγώνισμα Πολιτικές Επιστήμες. Τελικά σ’αυτό το διαγώνισμα πήρα 9. Βέβαια! Μα ποια είμαι επιτέλους; Και βέβαια αυτός ο βαθμός για μένα είναι ικανοποιητικός γιατί για να λέω και την αλήθεια δεν είχα ανοίξει βιβλίο, ότι ήξερα απ’ τα προηγούμενα. Τις ερωτήσεις τις πήρα σαν κρίσεως κι απάντησα όπως ήθελα. Έτσι είναι! Δεν ξέρεις μια ερώτηση, πάρτην σαν κρίσεως και θα πάρεις έστω και μια μονάδα. Απ’ το τίποτα κάτι είναι κι αυτό!!!

Οικογενειακά

Πήρε τηλέφωνο την Τρίτη η θεία μου η Αθανασία απ’ τ.. (όνομα του χωριού), για να φέρει τον παππού μου, στο νοσοκομείο. Την ίδια μέρα κατά τις 6 το απόγευμα πήρε τηλέφωνο ο πατέρας μου λέγοντας πως θά’ ρθει την επόμενη μέρα. Κι αυτό έγινε, ήρθε την Τετάρτη. Την Πέμπτη το πρωί έφυγε ο πατέρας μου. Έρχεται-φεύγει, αφήνει μερικά λεφτά, χωρίς να υπολογίζει αν μας φτάνουν και Άγιος ο Θεός. Γυρίστρας ο daddy τελικά!

Προσωπικά

Ο Σπύρος θέλει να με γνωρίσει. Την Δευτέρα πήρα τηλέφωνο τον Κώστα, για κουβέντα, όμως είχε δουλειά. Συγχρόνως τηλεφώνησα στον Πάρη, που έκανε πρόγραμμα σε συνεργασία με τον 22.19. Την Παρασκευή πήρα τηλέφωνο τον Σπύρο του ζήτησα συγγνώμη για το ότι του παράστησα την Γιώτα απ’ το τηλέφωνο, την δέχτηκε. Την ίδια μέρα πήρα τηλέφωνο τον Κώστα ζητώντας τον σωστό τίτλο ενός τραγουδιού (DRESS YOU UP – Madonna) και του ζήτησα να γράψει στο λεύκωμα Νο 2 δεν δέχθηκε «για πολλούς και διάφορους λόγους» όπως είπε. Τρομάρα να σου’ρθει!!! Αφού βρε άνθρωπε στο λέω να γράψεις τελευταίος. Όχι! Όχι! Το όχι το αθάνατο που είπες το ’40!!! Άμα πια…!

Διάφορα

Η Γιώτα μου είπε την Δευτέρα πως έγινε «μαλλιά-κουβάρια» με τον Σπύρο. Η Γιώτα μου είπε πως η γειτόνισσά της η Σοφία, έδωσε λόγο μ’ έναν νεαρό που της αρέσει ονόματι Κώστας. Το Σάββατο ήρθε η Μαρία πέρα, το πρωί για να μου προτείνει να βγούμε μια βόλτα στα BOWLING. Δεν δέχθηκα. Φυσικά περίμενα να με πάρει τηλέφωνο το απόγευμα. Ήμουν αποφασισμένη να πάω. Αλλά δυστυχώς το UFO η Μαρία δεν με πήρε, γιατί φαίνεται πως θα της έτρωγα την παρέα. Δεν ήμαστε καλά μου φαίνεται!

Σχολικά

Για μία και μοναδική φορά στην εφηβική ζωή μου βρέθηκα μέλος εφορευτικής επιτροπής κι ας ήταν σε σχολικές εκλογές. Μερικά χρόνια αργότερα στην ενήλικη ζωή μου, σε εθνικές εκλογές υπήρξα κομματική εκπρόσωπος σε εκλογικό τμήμα! Το θυμάμαι και γελάω, γιατί είχα φάει όλη μου την μέρα για το τίποτε! Τέλος πάντων, επιστρέφω στα χρόνια της εφηβίας μου... Σαν μαθήτρια δεν υπήρξα καλή. Κάτω του μετρίου. Τόσο που το 9 σαν βαθμολογία (όταν το άριστα είναι το 20) με ικανοποιούσε! Βιβλίο μπορεί να άνοιγα, ίσως και να αποστήθιζα τα μαθήματα, τελικά ποτέ μα ποτέ δεν έγραφα καλά, γιατί ξεχνούσα ότι είχα αποστηθίσει!

Οικογενειακά

Χμ... Το δύσκολο του θέματος. Έφερνε η θεία μου τον πατέρα της (και παππού μου)στο νοσοκομείο και έφευγε για το χωριό την ίδια μέρα. Ούτε να μείνει σπίτι μας να την φιλοξενήσουμε 1-2 μέρες ήθελε. Επί της ουσίας, ήταν σαν να ξεφορτωνόταν κανά βαρύ σακί σε μας και η υποχρέωσή της τελείωνε εκεί! Η μάνα μου φορτωνόταν όλο το τρέξιμο όποτε αρρώσταινε ο παππούς. 

Ο πατέρας μου όποτε ερχόταν απ'την Άμφισσα, σπίτι μας, μας έφερνε και χρήματα όταν πληρωνόταν. Εκείνη την εποχή οι ταχυδρομικές επιταγές ή τα τραπεζικά εμβάσματα είχαν μια χρονοβόρα διαδικασία. Δεν υπήρχαν και τα ΑΤΜ όπως υπάρχουν σήμερα και διευκολύνουν καταστάσεις και καταστάσεις. Οπότε ο πατέρας μου αναγκαζόταν να κάνει πολύωρο ταξίδι μιας μέρας μόνο και μόνο για να έχουμε χρήματα στο σπίτι, όσα κι αν ήταν αυτά. Τόσα ήξερα κι εγώ τόσα έπιανε το εφηβικό μυαλό μου, για να κρίνω!

Προσωπικά

Ο Σπύρος! Συνεχίζαμε να τον ταλαιπωρούμε τον άνθρωπο, εγώ κι η Γιώτα. Δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε πως ήταν σπουδαστής κι έπρεπε να διαβάσει ή εργαζόταν για να βγάλει τα προς το ζειν κι εμείς τον παιδεύαμε. Βέβαια το σήκωνε ο οργανισμός του το παίδεμα, όσο δεν μας έκανε παρατήρηση, μόνο και μόνο γιατί είχε στο "μάτι" την Γιώτα!

Εγώ δε, δεν ξεχνούσα έστω μια μέρα τον Κώστα. Πάντα θα έβρισκα έναν λόγο να του τηλεφωνήσω ακόμη κι αν ήταν κι ο τίτλος από ένα τραγούδι! Κι η εμμονή μου αυτή να γράψει ντε και καλά στο δεύτερο συμπληρωματικό λεύκωμα που είχα φτιάξει, καταντούσε ενοχλητική. Και με ενόχλησε απίστευτα ότι κι εκείνος αρνιόταν να συμμετάσχει στην ...παιδική χαρά μου!

Διάφορα

Σπύρος από δω, Σπύρος από κει... Πότε έσταζε μέλι το στόμα της φίλης μου για τον Σπύρο και πότε κακία, όταν εκείνος είχε τις δικές του σκοτούρες να σκέφτεται λόγω της σχολής του, που η Γιώτα δεν μπορούσε να καταλάβει!

Η δε ξαδέρφη μου.. κι εκείνη τον χαβά της. Όταν ήθελε να πάει να συναντήσει κανά νέο φλερτ της με θυμόταν. Ήμουν το κατάλληλο προπέτασμα για να μην καταλάβει τίποτε ο θείος μου για τις ...τσαχπινοκωλιές της κόρης του! Βέβαια αν και το γνώριζα τι ήμουν για την ξαδέρφη μου, ήταν όμως και για μένα μια ευκαιρία να βγαίνω λίγο απ'το σπίτι, χωρίς να κοιτάζω συνεχώς πίσω μου αν τυχόν κάποιος με παρακολουθεί. Κι αυτό γιατί καμιά φορά είχα την εντύπωση πως ο πατέρας μου είχε βάλει γνωστό του να με παρακολουθεί, μη τυχόν και κάνα καμιά στραβή. Ειδικά τ'απογεύματα που έφευγα απ'το σπίτι για το φροντιστήριο. Για τις κοπάνες απ'το σχολείο ούτε που με ένοιαζε!