Εβδομάδα από 13-10 μέχρι 19-10

Σχολικά

Την Τρίτη είχαμε μαθητικές εκλογές, ήμουν στην εφορευτική επιτροπή. Την Τετάρτη η Καρ.. μας έβαλε διαγώνισμα Ιστορία. Κανένα παιδί δεν έγραψε καλά. Την Πέμπτη γράψαμε διαγώνισμα Πολιτικές Επιστήμες. Τελικά σ’αυτό το διαγώνισμα πήρα 9. Βέβαια! Μα ποια είμαι επιτέλους; Και βέβαια αυτός ο βαθμός για μένα είναι ικανοποιητικός γιατί για να λέω και την αλήθεια δεν είχα ανοίξει βιβλίο, ότι ήξερα απ’ τα προηγούμενα. Τις ερωτήσεις τις πήρα σαν κρίσεως κι απάντησα όπως ήθελα. Έτσι είναι! Δεν ξέρεις μια ερώτηση, πάρτην σαν κρίσεως και θα πάρεις έστω και μια μονάδα. Απ’ το τίποτα κάτι είναι κι αυτό!!!

Οικογενειακά

Πήρε τηλέφωνο την Τρίτη η θεία μου η Αθανασία απ’ τ.. (όνομα του χωριού), για να φέρει τον παππού μου, στο νοσοκομείο. Την ίδια μέρα κατά τις 6 το απόγευμα πήρε τηλέφωνο ο πατέρας μου λέγοντας πως θά’ ρθει την επόμενη μέρα. Κι αυτό έγινε, ήρθε την Τετάρτη. Την Πέμπτη το πρωί έφυγε ο πατέρας μου. Έρχεται-φεύγει, αφήνει μερικά λεφτά, χωρίς να υπολογίζει αν μας φτάνουν και Άγιος ο Θεός. Γυρίστρας ο daddy τελικά!

Προσωπικά

Ο Σπύρος θέλει να με γνωρίσει. Την Δευτέρα πήρα τηλέφωνο τον Κώστα, για κουβέντα, όμως είχε δουλειά. Συγχρόνως τηλεφώνησα στον Πάρη, που έκανε πρόγραμμα σε συνεργασία με τον 22.19. Την Παρασκευή πήρα τηλέφωνο τον Σπύρο του ζήτησα συγγνώμη για το ότι του παράστησα την Γιώτα απ’ το τηλέφωνο, την δέχτηκε. Την ίδια μέρα πήρα τηλέφωνο τον Κώστα ζητώντας τον σωστό τίτλο ενός τραγουδιού (DRESS YOU UP – Madonna) και του ζήτησα να γράψει στο λεύκωμα Νο 2 δεν δέχθηκε «για πολλούς και διάφορους λόγους» όπως είπε. Τρομάρα να σου’ρθει!!! Αφού βρε άνθρωπε στο λέω να γράψεις τελευταίος. Όχι! Όχι! Το όχι το αθάνατο που είπες το ’40!!! Άμα πια…!

Διάφορα

Η Γιώτα μου είπε την Δευτέρα πως έγινε «μαλλιά-κουβάρια» με τον Σπύρο. Η Γιώτα μου είπε πως η γειτόνισσά της η Σοφία, έδωσε λόγο μ’ έναν νεαρό που της αρέσει ονόματι Κώστας. Το Σάββατο ήρθε η Μαρία πέρα, το πρωί για να μου προτείνει να βγούμε μια βόλτα στα BOWLING. Δεν δέχθηκα. Φυσικά περίμενα να με πάρει τηλέφωνο το απόγευμα. Ήμουν αποφασισμένη να πάω. Αλλά δυστυχώς το UFO η Μαρία δεν με πήρε, γιατί φαίνεται πως θα της έτρωγα την παρέα. Δεν ήμαστε καλά μου φαίνεται!

Σχολικά

Για μία και μοναδική φορά στην εφηβική ζωή μου βρέθηκα μέλος εφορευτικής επιτροπής κι ας ήταν σε σχολικές εκλογές. Μερικά χρόνια αργότερα στην ενήλικη ζωή μου, σε εθνικές εκλογές υπήρξα κομματική εκπρόσωπος σε εκλογικό τμήμα! Το θυμάμαι και γελάω, γιατί είχα φάει όλη μου την μέρα για το τίποτε! Τέλος πάντων, επιστρέφω στα χρόνια της εφηβίας μου... Σαν μαθήτρια δεν υπήρξα καλή. Κάτω του μετρίου. Τόσο που το 9 σαν βαθμολογία (όταν το άριστα είναι το 20) με ικανοποιούσε! Βιβλίο μπορεί να άνοιγα, ίσως και να αποστήθιζα τα μαθήματα, τελικά ποτέ μα ποτέ δεν έγραφα καλά, γιατί ξεχνούσα ότι είχα αποστηθίσει!

Οικογενειακά

Χμ... Το δύσκολο του θέματος. Έφερνε η θεία μου τον πατέρα της (και παππού μου)στο νοσοκομείο και έφευγε για το χωριό την ίδια μέρα. Ούτε να μείνει σπίτι μας να την φιλοξενήσουμε 1-2 μέρες ήθελε. Επί της ουσίας, ήταν σαν να ξεφορτωνόταν κανά βαρύ σακί σε μας και η υποχρέωσή της τελείωνε εκεί! Η μάνα μου φορτωνόταν όλο το τρέξιμο όποτε αρρώσταινε ο παππούς. 

Ο πατέρας μου όποτε ερχόταν απ'την Άμφισσα, σπίτι μας, μας έφερνε και χρήματα όταν πληρωνόταν. Εκείνη την εποχή οι ταχυδρομικές επιταγές ή τα τραπεζικά εμβάσματα είχαν μια χρονοβόρα διαδικασία. Δεν υπήρχαν και τα ΑΤΜ όπως υπάρχουν σήμερα και διευκολύνουν καταστάσεις και καταστάσεις. Οπότε ο πατέρας μου αναγκαζόταν να κάνει πολύωρο ταξίδι μιας μέρας μόνο και μόνο για να έχουμε χρήματα στο σπίτι, όσα κι αν ήταν αυτά. Τόσα ήξερα κι εγώ τόσα έπιανε το εφηβικό μυαλό μου, για να κρίνω!

Προσωπικά

Ο Σπύρος! Συνεχίζαμε να τον ταλαιπωρούμε τον άνθρωπο, εγώ κι η Γιώτα. Δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε πως ήταν σπουδαστής κι έπρεπε να διαβάσει ή εργαζόταν για να βγάλει τα προς το ζειν κι εμείς τον παιδεύαμε. Βέβαια το σήκωνε ο οργανισμός του το παίδεμα, όσο δεν μας έκανε παρατήρηση, μόνο και μόνο γιατί είχε στο "μάτι" την Γιώτα!

Εγώ δε, δεν ξεχνούσα έστω μια μέρα τον Κώστα. Πάντα θα έβρισκα έναν λόγο να του τηλεφωνήσω ακόμη κι αν ήταν κι ο τίτλος από ένα τραγούδι! Κι η εμμονή μου αυτή να γράψει ντε και καλά στο δεύτερο συμπληρωματικό λεύκωμα που είχα φτιάξει, καταντούσε ενοχλητική. Και με ενόχλησε απίστευτα ότι κι εκείνος αρνιόταν να συμμετάσχει στην ...παιδική χαρά μου!

Διάφορα

Σπύρος από δω, Σπύρος από κει... Πότε έσταζε μέλι το στόμα της φίλης μου για τον Σπύρο και πότε κακία, όταν εκείνος είχε τις δικές του σκοτούρες να σκέφτεται λόγω της σχολής του, που η Γιώτα δεν μπορούσε να καταλάβει!

Η δε ξαδέρφη μου.. κι εκείνη τον χαβά της. Όταν ήθελε να πάει να συναντήσει κανά νέο φλερτ της με θυμόταν. Ήμουν το κατάλληλο προπέτασμα για να μην καταλάβει τίποτε ο θείος μου για τις ...τσαχπινοκωλιές της κόρης του! Βέβαια αν και το γνώριζα τι ήμουν για την ξαδέρφη μου, ήταν όμως και για μένα μια ευκαιρία να βγαίνω λίγο απ'το σπίτι, χωρίς να κοιτάζω συνεχώς πίσω μου αν τυχόν κάποιος με παρακολουθεί. Κι αυτό γιατί καμιά φορά είχα την εντύπωση πως ο πατέρας μου είχε βάλει γνωστό του να με παρακολουθεί, μη τυχόν και κάνα καμιά στραβή. Ειδικά τ'απογεύματα που έφευγα απ'το σπίτι για το φροντιστήριο. Για τις κοπάνες απ'το σχολείο ούτε που με ένοιαζε!

12-7-1987

ALLO Μαίρη μου, τι χαμπάρια (άδεια τα αμπάρια!)
Δεν απογοητεύομαι τόσο για το ζωδιό μου όσο σου δίνω την εντύποση άλλα σίγουρα θα προτημούσα να είχα άλλο οροσκόπο. Όχι πάλι καρκίνο!
Όσο για μπάνιο... δεν έχω κάνει κανένα κι ούτε πρόκητε να κάνω. Το γιατί μη με ρωτάς.
Πάντος η μπανιέρα, έχει αγανακτήσει με την περιπτωσή μου! Όλο μέσα βρίσκομαι. Εκτός την μπανιέρα έχουν αγανακτήσει και οι φίλοι μου και οι γονείς μου με την αδελφή μου. Κάθε φορά που έρχονται να με πάρουν για βόλτα (οι φίλοι μου), εγώ βρίσκομαι μέσα στο μπάνιο και κάνω ντουζ.
Αφού το έχουν μάθει πια και με πέρνουν τηλέφωνο πριν έρθουν (σχεδόν μισή ώρα πριν) για να μπω στο μπάνιο και να είμαι έτημη όταν έρθουν να με πάρουν.
Κι αυτή την στιγμή που σου γράφω πίνω χυμό που έφτιαξα στο μπλέντερ με τα φρουτάκια που αγόρασε η μάμη μου, στον οποίο έχω βάλει... κάτσε να τα μετρήσω.... 16 παγάκια!
Τι έγινε έπεσες;
Έτσι είμαι εγώ! Πολύ παγάκι βρε παιδί μου θα μου πεις. Τι να γίνει κόλησα από το νονό μου!
Περιτό να σου πω οτι τρελένομαι για τους χυμούς και τα παγάκια. Το κατάλαβες!
Εκτός απο τους χυμούς και τα παγάκια όμως τρελένομαι να ακούω και ερασητεχνηκούς σταθούς. Εγώ κοπελα μου κημάμε και ξυπνάω με μουσική. Είναι κι αυτή μία από τις ζούρλες μου!
Οι σταθμοί που ακούω είναι 800 και 802 (είναι δύο παιδιά) Α-65, 5000, Α-24, σκέτο 24, τις νυχτερινές εκπομπές από τους κρατηκούς, όταν είναι της προκοπής.
Οσο για τα τραγούδια που μου συνιστάς να ακούσω, τα έχω φάει στη μάπα που λένε. Το μόνο που δεν μου αρέσει είναι της Whitney Houston (I want dance with somebody). Καλό τραγουδάκι, ωραίο, αλλά... όχι για Νο 1 βρε παιδί μου.

Αλήθεια ποιος είναι ο νονός σου! Που ξέρεις μπορεί να τυχαίνει να τον γνωρίζω. Ξέρω άτομα που μένουν εκεί κοντά στις φυλακές. Δεν είναι και πολύ μακριά από την περιοχή μου.
Για την γνώμη σου σχετικά με την περιοχή μας, τι να σου πω Είναι όπου συνιθήσει ο καθένας.
Τώρα για το λεύκωμα που ζητάς, είχα κάνει παλιά ένα αλλά δεν ξέρω που το έχω τώρα.
Κάπου μέσα στη βιβλιοθήκη μου σίγουρα αλλά θα είναι παλιό. Δεν ξέρω αλλά μάλλον θα δοκιμάσω να κάνω κανένα καινούριο.
Υπάρχει μεγάλη περίπτωση.
Πάντος θα περιμένω το δικό σου. Πάντος μην διανοηθείς να το στήλεις στο ταχυδρομίο και να τρέχω να το παίρνω γιατί είναι πολύ σπαστικό. Βάλε όσα γραμματοσημα και να χρειάζονται και στήλτο μου. Όπως το ίδιο θα κάνω κι εγώ όταν στο επιστρέψω!
Λοιπόν! Τι άλλο!... α! ναι για την φωτογραφία. Θα σου στήλω μία στο επόμενο γράμμα μου. Κράτησέ τη άμα θέλεις. Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Αν κάποια φορά με ξεχάσεις λίγο να κοιτάζεις τη φωτογραφία και να με θυμηθείς.
Στείλε μου κι εσύ καμία αν θέλεις.

Αυτά
Πολλά φιλιά

Τέρρυ


Υ.Γ. Sorry για τις καλικατζούρες μου αλλά δεν καθόμουνα και τόσο ευνοικό μέρος για να κάνω καλήτερα γράμματα!


Το γράμμα πρέπει να γράφτηκε το καλοκαίρι του 1986 ή 1987 και μέσα περιείχε και αφίσσες από την Κατερίνα: Modern Talking & Πέγκυ Σταθακοπούλου - Σούπερ Κατερίνα: Grace Jones, Perfect (John Travolta & Jamie Lee Curtis).

Η αλληλογραφία μου

Ένα μοναδικό και ξεχωριστό κομμάτι της ανέμελης ζωής μου ήταν η αλληλογραφία. Δεν θυμάμαι πότε άρχισα αυτό το νέο "χόμπι" να κάνω νέες φίλες ή φίλους μέσω της αλληλογραφίας κι ούτε που θυμάμαι ποιό ήταν το πρώτο κορίτσι με το οποίο άρχισα να "μιλάω" μαζί του. 

Εκείνα τα χρόνια η αρχή γινόταν με κορίτσι συνομίληκο που να έχουμε τις ίδιες προτιμήσεις σε μουσική, σε ηθοποιούς και περιοδικά. Αγγελίες αλληλογραφίας υπήρχαν στα πολύ γνωστά κοριτσίστικα περιοδικά "Μανίνα", "Κατερίνα", "Σούπερ Κατερίνα". Έτσι λοιπόν κάπως έτσι άρχισα. Έβλεπα τις αγγελίες αλληλογραφίας κοριτσιών που είχαμε τα ίδια ενδιαφέροντα κι άρχισα  να στέλνω. Μετά έστειλα την δική μου αγγελία σε μουσικό περιοδικό κι άρχισα  να δέχομαι δεκάδες γράμματα. Ήταν ρε παιδί μου, κάτι σαν το facebook της εποχής. Έστελνες... αίτημα φιλίας κι άρχιζε η επικοινωνία η οποία μπορούσε να διακοπεί ανά πάσα όρα και στιγμή! 

Ειλικρινά η αλληλογραφία ήταν πολύ ξεχωριστό "χόμπι". Βέβαια υπήρχαν και οι εκ του πονηρού αλληλογραφόντες, αλλά και που δεν υπάρχουν θα μου πείτε;

Γνώρισα καλά κορίτσια κι αγόρια. Η αλληλογραφία ήταν μια διέξοδος όταν υπήρχε μια καθημερινότητα που ο κάθε νέος βαριόταν: σχολείο - φροντιστήριο - σπίτι - διάβασμα και πάλι απ'την αρχή με μοναδική διέξοδο καμιά βόλτα με φίλους αν κι εφόσον το επέτρεπαν οι γονείς. Έπρεπε να έχεις τελειώσει τα μαθήματά σου, να έχεις φροντίσει να διαβάσεις για την Δευτέρα κι από αυτό εξαρτιόταν αν θα πας επίσκεψη στην φίλη ή στο φίλο σου, ή θα έβγαινες μια βόλτα από αργά το μεσημέρι μέχρι το σούρουπο! Η παραπάνω ώρα, ήταν πάντα υπό διαπραγμάτευση και με όρους! Τότε δεν υπήρχαν κινητά, υπήρχαν οι όροι' που αν δεν τηρούσες σε περίμενε τρικούβερτος καβγάς μετά κυρήγματος του τύπου "τι θα πει ο κόσμος κοτζάμ κορίτσι;" ή "θες να λένε "κοίτα τον αλήτη τον γιο του τάδε";"! Μπορεί να έπεφταν και φάπες στην χειρότερη περίπτωση, αλλά η συνηθέστερη τιμωρία επειδή καθυστέρησες να επιστρέψεις στην ώρα σου, ήταν η στέρηση εξόδου για όσο χρειαζόταν.. Ε, κάπως έτσι ξεκινούσε το "χόμπι" της αλληλογραφίας, για να σπάει η μονοτονία και να έχει ένα επιπλέον ενδιαφέρον η εφηβική ζωή μας...

Εγκαινιάω λοιπόν νέα κατηγορία, που όποτε ξετρυπώνω κάποιο γράμμα απ'τα παλιά τα χρόνια της ανεμελιάς θα το "ξεσηκώνω" για να μου - μας θυμίζω, χρόνια που πέρασαν και που είναι ανεπανάληπτα.

Καλη χρονιά για το 2013.